Kim są oszczercy?

U podstaw oszczerstwa i szkalowania kogoś tkwią niezdrowe emocje. Próba poczucia się lepiej poprzez poniżenie drugiej osoby wywodzi się niemal zawsze z kompleksu niższości, nawet wówczas, gdy szkalujący nie jest tego świadomy. Osoba taka nie działa według powszechnych zasad moralnych. Na ogół posiada wizję nieprzyjaznego, podstępnego świata i często tworzy spiskowe teorie, co jest głęboko połączone z paranoicznym rysem charakteru. Dominującymi elementami w codziennym życiu jest niechęć do ludzi i zawiść, dlatego jak w błędnym kole ponawia się pokusa oczerniania innych.

Istnieje opinia, że oszczerstwo jest bronią tchórzy. Nie do końca można się z tym zgodzić, bo przecież publiczne szkalowanie i mówienie nieprawdy wymaga swoistej odwagi, gdyż naraża na ostre riposty lub nawet procesy sądowe.
Pomimo istniejących przepisów prawa bardzo trudno sobie radzić z takimi ludźmi. Nie wolno zapominać, że są oni bardzo niebezpieczni, bo choć kłamią to jednak zasiewają ziarno wątpliwości w odniesieniu do osoby szkalowanej. Dlatego najlepiej jest unikać z nimi wszelkich kontaktów, a konieczne choćby zawodowo relacje ograniczać do minimum.

Paragrafy i przepisy dotyczące oszczerstwa

Oszczerstwo jest przestępstwem przeciwko czci. Inaczej zwane jest też oczernianiem lub zniesławieniem.

Niepochlebne i nieprawdziwe opinie, mające na celu zdyskredytowanie osoby, grupy lub  innego podmiotu określane jest najczęściej, jako pomówienie, które następuje poprzez:

- bezpodstawne zarzucanie kumuś, czegoś,

- niesłuszne przypisanie komuś, czegoś,

- nieuzasadnione oskarżenie,

- bezpodstawne posądzenie

Ujmując inaczej jest to celowe, zamierzerzone i złoślwe rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji, służące skompromitowaniu lub podważeniu wiarygodności, mogące w konsekwencji spowodować utratę funkcji, zawodu przez osoby fizyczne, albo utrudnić lub uniemożliwić prowadzenie działalności przez podmioty, czy instytucje.

Oszczerstwo w formie pomówienia może być ścigane na mocy art. 212 Kodeksu Karnego:

§ 1.
Kto pomawia inną osobę, grupę, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie posiadajacą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publiczne lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku.

§ 2.

Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do lat 2.

§ 3.

W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.

§ 4. 

Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa sie z oskarżenia prywatnego.

podstawa prawna KK  ( ustawa z dnia 6 czerwca 1997r ( Dz.U nr 88, poz 533 z późn. zm,).